Fotografların Hikayeleri24
Fotograflarin hikayeleri 1.bölüm
Bu konu basliginda hepimizin zaman zaman gordugu belki hayranlikla baktigi uzerine dusundugu fikirler yuruttugu fotograflari paylasmak istiyorum. sadece paylasmak degil Hikayelerini de anlatmak gerek. O fotograflarin deger ve onemi hikayelerinde gizli. . Fotograflar sadece o hikayelerin son noktasi ve o noktadan sonra sira bizlere geliyor O fotograflarla anlatilmak istenileni yorumlamak ve ders cikartmak icin onlar en nihayetinde bizlere teslim ediliyor.
Baslayalim-
1. Sudan: kucuk kiz ve olumunu bekleyen akbaba
1994 Sudan`da ki aclik yilinda Kevin Carter tarafindan cekilmis Pulitzer odulu almis anlatim degeri yorumu ve uzerine yapilan buyuk tartismalarla tanilmis yuzyilin en onemli fotograflarndan biri.
Hikayesi: 1994 de Birlesmis Milletler kampina iki uc fotografci gider. yemek dagitim yerinde kuyurukta bekleyen Sudan`li kadinlari ve organizasyonu belgelemek icin fotograf cekerler. Donuslerine az bir zaman kala yemek dagitim noktasinin 1 kilometre otesinde gerceklesen bir durum Kevin Carter adli fotografcinin dikkatini cekerSudanli ac bir cocugun incecik siyah teni narin kemikleri ve gunesten pismis one egik basi.
Hikayesi: 1994 de Birlesmis Milletler kampina iki uc fotografci gider. yemek dagitim yerinde kuyurukta bekleyen Sudan`li kadinlari ve organizasyonu belgelemek icin fotograf cekerler. Donuslerine az bir zaman kala yemek dagitim noktasinin 1 kilometre otesinde gerceklesen bir durum Kevin Carter adli fotografcinin dikkatini cekerSudanli ac bir cocugun incecik siyah teni narin kemikleri ve gunesten pismis one egik basi.
Kucuk kizin acliktan bir adim daha atacak gucu kalmamis. Yere kapaklanmis emekleyerek bir kac kilometre ilerideki yardim kampina gitmeye calisiyor buyuk ihtimalle. Biraz arkasinda ise bir akbaba sabirla bekliyor. olumunu bekliyormus gibi
Ve kucuk kiz icin inanilmaz bir firsat doguyor: Kucuk kizi kurtarabilecek bir insan olayi goruyor ve yanina yaklasiyor. Ve iste zamanin durdugu an:
Kizin bu halini goren gazeteci Kevin Carter fotograf makinesi ile bu ani donduruyor.
1994 yilinda Sudan da cekilen bu fotograf Afrikada ki acligin simgesi oldu ve belkide bir cok insan bu fotograf sayesinde acliktan kurtuldu.
Ancak insanlar olayi sadece bir fotograf karesi olarak gormuyorlardi. Bu fotograf her ne kadar Pulitzer odulunu getirmis olsa da fotografcisina Kevin Carter`in buyuk vicdan muhasebelerine sebep olur. Sorular sorulur tum basin toplantilarinda: " o kiz cocuguna ne oldu takip ettiniz mi? o cocuk oldu mu? o akbaba`yi kovaladiniz mi?" gibi sorularla kendini karsi karsiya bulan fotografci muhabir ilk defa meslegi ile ilgili muhasebe yapar ve kendini sorgular her cevap verisinde. Carter kucuk kiza yardim etmedigini ama fotograf cekerken akbabanin korkup kactigini kizin yasayip yasamadigini bilmedigini ama yasiyor olmasi gerektigini cunku gida yardimi yapilan Amerikan ussunun pek de uzakta olmadigini soyledi.
Insanlarin Carter a o anda ne cevap verdi bilemiyoruz ancak Carter 3 ay sonra kendince bir cevap buldu. Fotograf makinesini elinden birakip bahce hortumunu arabasinin egsozuna takti ve hayatina son verdi. Kevin Carter in biraktigi intihar notunda bu fotografla ilgili veya icinde bir takim izdiraplar oldugunu gosterecek her hangi bir ifade bulunmadigi belirtiliyor fakat tanidiklari ve yakinlari Carter`in Pulitzer odulunu aldiktan sonra depresyondan cikamadigini ifade ediyorlar.
